Bractwo Zielonych Kronik to międzykrainowe stowarzyszenie elfów — badaczy, którego celem jest spisywanie historii świata z perspektywy natury i długiego trwania. Ich kroniki obejmują setki lat i często są kontynuowane przez kolejne pokolenia uczonych. Bractwo utrzymuje niewielkie archiwa w większych miastach portowych, w tym także w Ossanorze, gdzie bada wpływ handlu, soli i morza na przemiany kulturowe regionu. Znani są z uprzejmości, ale też z irytującej dla ludzi dokładności.
Noszą charakterystyczne broszki w kształcie otwartej księgi i nie rozstają się z własnymi, charakterystycznymi notesami.
Członkowie:
Kolegium Hydromantów Głębi bada wodę jako strukturę magiczną: warstwową, zmienną i podatną na zapis. Uważają, że każde morze posiada własną „tożsamość magiczną”, a Morze Kości jest jednym z najbardziej niestabilnych akwenów świata. Hydromanci tworzą mapy magiczne dna morskiego, analizują anomalie zasolenia i prowadzą eksperymenty z wodą pobraną z różnych głębokości. Ich prace bywają kontrowersyjne, ponieważ ingerują w miejsca uznawane za święte lub przeklęte.
Przywdziewają granatowe płaszcze z haftem fal i amulety z solą morską.
Członkowie:
Formacja, która wyrosła z portowych realiów Ossanoru. Zrzesza byłych marynarzy, strażników portowych, najemników oraz tych, którzy przeżyli niejedną morską potyczkę. Ich znakiem jest kotwica przecięta klingą, jako symbol stałości i przemocy w jednym: bo tam gdzie kończy się prawo morza, zaczyna się ostrze. Bractwo zajmuje się ochroną konwojów handlowych, eskortą statków wpływających do Ossanoru oraz prowadzeniem szkoleń z zakresu walki na pokładach. Ich członkowie specjalizują się w walce w ciasnych przestrzeniach — preferują krótką broń, haki abordażowe, topory i noże, a wielu z nich potrafi walczyć równie sprawnie w wodzie, co na lądzie.
Ich znakiem rozpoznawczym są czarne kapelusze ze srebrną przypinką kotwicy.
Członkowie:
To nieformalna grupa istot magicznych, pozostająca w wyraźnej opozycji do Kultu Leżącego. Jej członkowie przed laty weszli w posiadanie fragmentu kości Leżącego i odmówili przekazania go Świątyni, uznając, że szczątki nie są relikwią, lecz źródłem mocy, którą należy poznać i opanować. Nie oddają czci Leżącemu ani nie odprawiają rytuałów kultowych. Zamiast tego uczą się czerpać energię z jego pozostałości: poprzez kontakt, długotrwałą obecność, eksperymenty magiczne oraz własne, często sprzeczne metody. Wierzą, że moc nie należy do istot boskich ani kapłanów, lecz do tych, którzy potrafią ją unieść i zrozumieć. Przekazywanie fragmentu kości odbywa się według wewnętrznych ustaleń grupy i nie ma charakteru rytualnego. Każdy, kto obcuje ze szczątkami, ponosi osobistą odpowiedzialność za skutki — fizyczne, magiczne i psychiczne.
Świątynia uznaje ich działania za niebezpieczne i bluźniercze; oni sami postrzegają Kult jako tych, którzy wolą ślepo czcić, zamiast wykorzystać dar.
Często ich ciała zdobią rysunki i runy nawiązujące do magicznej mocy szkieletu. Nie wszystkie pojawiają się z ich woli.
Członkowie:
Uważają się za potomków ludzi, którzy wiele wieków temu zostali obdarzeni przez Bogów magicznymi zdolnościami związanymi z żywiołem wody. Część z nich wykorzystywała jednak ten dar w sposób, który nie zyskał przychylności Bogów, przez co została go pozbawiona. W efekcie dziś jedynie niewielka garstka wybranych wciąż nim dysponuje. Zazwyczaj wiodą koczowniczy tryb życia. Zajmują się badaniem tajemnych miejsc, nieznanych zjawisk oraz początków świata, a także głoszeniem idei pokoju między rasami. Często pełnią również rolę nauczycieli i nauczycielek.
Członkowie: Cove de Irala
autorstwa Axolotl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz