Codzienność

Glejty

Ze względu na wielkość miasta, intensywny ruch portowy oraz stały napływ przyjezdnych, w Ossanorze obowiązuje system glejtów regulujący pobyt i działalność na terenie miasta.

Każda istota przebywająca w granicach miejskich zobowiązana jest do posiadania ważnego glejtu. Poruszanie się bez niego uznawane jest za nielegalne i podlega interwencji Straży Miejskiej lub Portowej.

• Glejt miejski — uprawnia do zamieszkania w mieście, podejmowania pracy, własnej działalności oraz korzystania z miejskich usług.
• Glejt turystyczny — dla osób lub istot przebywających w mieście czasowo: podróżnych, pielgrzymów, gości oraz załogi statków. Ma charakter tymczasowy i określa dozwolony czas pobytu na terenie miasta. Zakaz handlu.
• Glejt handlowy — przeznaczony dla kupców, armatorów i rzemieślników prowadzących działalność handlową. Umożliwia legalny obrót towarami, korzystanie z targowiska, magazynów portowych oraz doków. Wydawany jest po uiszczeniu odpowiednich opłat i ceł.

Glejt zawieszony (miejski / turystyczny / handlowy) —

Dla istot nieposiadających stałego bytu, możliwości przechowywania dokumentów lub funkcjonujących poza formą humanoidalną przewidziano system glejtu zawieszonego. Posiadacz glejtu zawieszonego nie otrzymuje fizycznego dokumentu, lecz zobowiązany jest do cotygodniowego wpisu na listę rejestrową, prowadzoną przez Straż Miejską lub Straż Portową. Aktualny wpis potwierdza legalny pobyt na terenie miasta lub jego akwenów.

Straż Miejska oraz Straż Portowa mają prawo do kontroli glejtów na terenie całego miasta, w szczególności w dokach, na targowisku oraz przy głównych traktach. Brak ważnego glejtu może skutkować grzywną, czasowym aresztem lub wydaleniem z miasta, w zależności od okoliczności.

Bezpieczeństwo

Za porządek w Ossanorze odpowiada Straż Miejska oraz Straż Portowa, patrolujące główne ulice, doki i okolice Rynku. Straż Miejska nosi brązowe kaftany, wysokie buty z ciemnej skóry oraz emblemat miasta przypięty do piersi. Straż Portowa wyróżnia się granatowymi, krótkimi kaftanami, często wyblakłymi od soli i słońca; do pasa zwykle przytwierdzają hak i kawał liny.

Po zmroku obowiązuje zwyczaj poruszania się po mieście z zapaloną pochodnią lub lampą — nie tylko ze względów praktycznych, ale również dla bezpieczeństwa. Choć straż dba o porządek, każdy rozsądny mieszkaniec wie, że lepiej nie polegać wyłącznie na patrolach.

Noszenie broni białej w Ossanorze jest legalne i traktowane jako element codziennego życia w mieście portowym. W powszechnym użyciu pozostają sztylety, miecze oraz łuki; dopuszczalna jest także broń zaklęta. Broń służy przede wszystkim do samoobrony, jednak jej użycie w miejscach publicznych podlega ocenie Straży i może skutkować konsekwencjami prawnymi.

Ceny, standard życia

Waluta obowiązująca: sole.

Średnia płaca tygodniowa:

solnik / rybak: 20–25 soli
rzemieślnik (szewc, garbarz, krawiec): 30–40 soli
strażnik miejski / portowy: ok. 40-45 soli
urzędnik miejski niższego szczebla: 40 soli

Przykładowe ceny:

bochenek chleba — 1 sol
ciepły posiłek w tawernie — 3-4 sole
dzban wina (lokalnego) — 2–4 sole
butelka wina lepszej jakości — 6–10 soli
prosta odzież — 6–10 soli
narzędzie rzemieślnicze — 8–12 soli
podstawowy miecz — 20–30 soli
podstawowy łuk — 15–25 soli
skrzynia soli morskiej — 10–15 soli
glejt turystyczny — 3 sole
glejt handlowy — 8 soli

Religia i kulty

Kult Leżącego

Kult Leżącego jest główną religią Ossanoru, nierozerwalnie związaną z powstaniem miasta. Jego centrum stanowi szkielet pradawnej istoty, wyrzucony niegdyś na brzeg. Leżący nie jest postrzegany jako martwy. Wierzy się, że śpi, a jego obecność wciąż wpływa na miasto, morze i losy mieszkańców. Szkielet Leżącego traktuje się jako relikt, sanktuarium i granicę, której naruszenie uznaje się za świętokradztwo. Nie wolno pozyskiwać z niego materiału ani ingerować w jego strukturę.

Kapłani i Kapłanki Leżącego

Pełnią rolę opiekunów rytuałów oraz strażników tradycji. Na ich barkach spoczywa również interpretowanie znaków i zmian uznawanych za przejawy woli Leżącego. Kapłani decydują o dniach świątecznych oraz błogosławią sól wykorzystywaną w obrzędach. Z zapałem tworzą własnoręczne pamiątki, sprzedawane na licznych kramach odpustowych. Ich autorytet ma charakter duchowy, lecz często wpływa także na decyzje świeckie. Kapłani noszą bordowe szaty, a na szyi amulet w kształcie smoczej czaszki.

Gwardia Kości

Bezpośrednią ochronę szkieletu Leżącego sprawuje Gwardia Kości — formacja złożona z wybranych strażników, podlegających zarówno Ratuszowi, jak i Kultowi. Ich zadaniem jest strzeżenie miejsc uznanych za święte, pilnowanie porządku podczas obrzędów oraz reagowanie na wszelkie próby profanacji. Na standardowe mundury strażnicze przywdziewają peleryny w kolorze kości, zakończone kołnierzem sygnowanym ogonem smoka, będącym symbolem Leżącego.

Pielgrzymki

Kult Leżącego, ze względu na swoją bogatą charakterystykę spopularyzowany jest także w innych krainach. Do Ossanoru regularnie przybywają pielgrzymi, pragnący ujrzeć szkielet Leżącego i złożyć ofiary. Pielgrzymki mają charakter indywidualny lub niewielkich grup i nie są obowiązkowe wśród wierzących, jednak stanowią ważny element religijnego i kulturowego życia miasta.

Magia

Magia stanowi tu naturalny element codzienności i nie jest zjawiskiem rzadkim ani zakazanym. Przenika życie miasta poprzez praktyki użytkowe, rzemiosło, wierzenia oraz handel, a jej obecność traktowana jest pragmatycznie. Najczęściej opiera się na obserwacji, doświadczeniu i pracy z surowcami i rytuałami.

Siła bywa tu jednak nieprzewidywalna. Eliksiry warzone z tutejszych surowców potrafią działać inaczej niż te same receptury przygotowywane gdzieś indziej, a zaklęcia splatają się z lokalnymi wierzeniami, czasem niezależnie od intencji maga.

Szczególne znaczenie mają alchemia wodna i solna, rozwinięte dzięki charakterze miasta. Alchemicy badają właściwości wody morskiej, soli i ich pochodnych, wykorzystując je do tworzenia eliksirów ochronnych, środków konserwujących, wzmacniających oraz rytualnych. Są to dziedziny powszechnie akceptowane i szeroko stosowane przez mieszkańców. Inne dziedziny magii najczęściej pochodzą z zewnątrz — za sprawą przyjezdnych, którzy przez lata odciskali swój ślad na magicznym krajobrazie Ossanoru. Niektórzy twierdzą, że Ossanor odpowiada na magię: wzmacnia, tłumi, zniekształca. Przyjezdni często potrzebują czasu, by zrozumieć rytm miasta, a ci, którzy go ignorują, zwykle szybko uczą się ostrożności.

Podróże i ruch uliczny

Podstawowym środkiem transportu w Ossanorze są konie i wozy, wykorzystywane zarówno do przewozu ludzi, jak i towarów. W obrębie miasta ruch odbywa się głównie pieszo, a ulice w pobliżu Doków niemal nieustannie pozostają zatłoczone przez wozy, tragarzy i kupców.

Najważniejszą drogą prowadzącą z Ossanoru w głąb lądu jest trakt biegnący przez gęsty las — najbliższe większe miasto znajduje się po drugiej stronie kniei, lecz podróż do niego zajmuje kilka dni i bywa wyjątkowo niebezpieczna. Z tego powodu ruch lądowy jest rzadszy niż morski, a karawany zwykle organizowane są w grupach.

Najczęściej wybieranym szlakiem pozostaje morze. Statki handlowe, pasażerskie i rybackie codziennie opuszczają port Ossanoru, łącząc miasto z odległymi krainami i czyniąc je jednym z kluczowych punktów żeglugowych regionu.

Krainy

Aldren

Aldren to rozległa kraina kontynentalna, znana z potężnych miast-państw, rozwiniętej administracji i zamiłowania do nauki. To stamtąd przybywają urzędnicy, kartografowie, prawnicy i rzemieślnicy wyszkoleni w cechach. Magia w Aldrenie jest ściśle regulowana przez prawo i gildie, a dzikie praktyki budzą nieufność. Przybysze z Aldrenu postrzegają Ossanor jako port pełen możliwości — i ryzyka.

Velkarin

Velkarin to gorący archipelag położony poza głównymi szlakami. Praktykowana tam magia opiera się na ciele, minerałach, krwi i słońcu. Pochodzą stamtąd istoty o nietypowej fizjologii, zmiennokształtni oraz magowie, których zdolności zawsze mają swoją cenę. Velkarińczycy wzbudzają w Ossanorze fascynację i niepokój.

Zahirra

Zahirra leży na styku kontynentów, tam gdzie kamienne miasta spotykają się z pustynnymi równinami i deltami rzek. Znana jest z przypraw, tkanin i rytualnej magii opartej na głosie, dymie i geście. Granica między magią a wiarą bywa tu płynna, a przybysze z Zahirry często trafiają do Ossanoru jako kupcy, dyplomaci lub wygnańcy.